-
1 spadkobierc|a
m Prawo heir także przen., inheritor także przen.- jedyny spadkobierca sole beneficiary- spadkobierca majątku/fortuny the heir to the property/fortune- mianować kogoś swoim spadkobiercą to name sb one’s heir- duchowy spadkobierca epoki romantyzmu the spiritual heir of RomanticismThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > spadkobierc|a
См. также в других словарях:
mianować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk a. dk Ia, mianowaćnuję, mianowaćuje, mianowaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} wyznaczać kogoś do objęcia jakiegoś stanowiska, funkcji, nadawać komuś jakiś tytuł, jakąś godność; nominować, powierzać komuś jakieś stanowisko,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
spadkobierca — m odm. jak ż II, DCMs. spadkobiercacy; lm M. spadkobiercacy, DB. spadkobiercaców «osoba fizyczna lub prawna, na którą przechodzi spadek po kimś, mocą ustawy lub testamentu; sukcesor» Główny spadkobierca. Spadkobierca majątku. Mianować kogoś swoim … Słownik języka polskiego
